Səhər məktəbə getmək üçün qalxdım. Hazırlaşıb məktəbə getdim. Zəng çaldı və dərs başladı. İlk dərsimiz ədəbiyyat fənni idi. Müəllimə sinifə gəldikdən sonra bizə dedi:
-Uşaqlar, mən sizə kitabımızdakı "Ana vətən" mövzusunu öyrənib ana vətənimizi təsvir etməyinizi tapşırıram.
Dərslərimizin hamısını keçdik. Evə gəldikdən sonra, masama oturdum. Kitabı açıb oxudum. Mən çox həyəcanlı idim. Çünki, doğma vətənimi sözlər və cümlələrlə təsvir etmək mümkün deyildi. Kitabda olan bütün bu cümlələri ana vətənimi təsvir etmək üçün çox az hesab edirdim. Mənim sıxıntılı olduğumu görən nənəm mənim yanıma gəlib oturdu və dedi:
-Nolub, bala? Nə dərdin var?
Mən nənəmə əhvalatı danışdım. O, mənə dedi:
-Bala, məncə vətənini kitab cümlələri ilə deyil, qəlbinin cümlələri ilə təsvir etməlisən. Düzdü, kitabda daha çox məlumat var ama bir insana vətənini təsvir etmək üçün kitabdan əzbərlədiyi cümlələr lazım deyil. Mən sənin vətənini nə qədər çox sevdiyini bilirəm. Nəinki bütün Azərbaycan xalqı vətənini çox sevir. Hər kəsə öz vətəni əzizdir. Buna görə də sən qəlbində olan vətən sevgisini qəlbindəki cümlələrlə təsvir etməlisən.
Nənəmin bu fikri mənim çox xoşuma gəldi. Elə onun dediyi kimi də etdim.
Səhər açıldı. Məktəbə gedəndə tənəffüslərdə sinif yoldaşlarımın hamısı "Ana vətən" mövzusunu təkrar edirdilər. Nəhayət, gözlədiyim vaxt gəldi. Zəng vuruldu və müəllimə sinifə daxil oldu. O, uşaqların hamısını dərsi danışmaları üçün qaldırdı və danışdılar. Ən sonda sıra məndə idi. Mən yerimdən qalxıb qəlbimdə vətənimə qarşı olan sevgimi danışdım:
-Vətənimiz müqəddəs bir varlıqdır ki, onu "Ana vətən" adlandırırlar. Dövlətlərin çoxu Azərbaycanın torpaqlarına göz diksə də, Azərbaycan heç bir dövlətin torpaqlarına göz dikməmişdir. Mən özümü çox şanslı hiss edirəm ki, azərbaycanlıyam. Vətən uğrunda döyüşən, vətən yolunda canından keçən qardaş və bacılarımız vardır. Polad Həşimov, Mübariz İbrahimov, Muxdar Qasımlı, Arəstə Baxışova və daha neçə minlərlə şəhidlərimiz, qəhrəmanlarımız vardır. Hər bir azərbaycanlı kimi biz də Azərbaycanın qəhrəmanlarını unutdurmadıq, unutdurmuruq və unutdurmayacayıq. Mənə görə vətən sönməz, əbədi bir işıqdır.
Müəlliməm ayağa qalxıb məni alqışladı və dedi:
-Sən bu cümlələri hansı kitabdan oxumusan?
-Dediklərim kitab cümlələri deyil, qəlbimin cümlələridir...

Dialoq.az